Als fotograaf heb je er veel voor over om het perfecte plaatje te maken.
Het was in de zomer van 2000 dat wij op vakantie waren in Kroatie en met een snelle ferry een dagtripje naar Venetië hebben gemaakt .
Na een tijdje rond lopen moet je Venetië natuurlijk ook vanaf het water hebben gezien.
Voor ons was de keuze op een kleine rondvaart boot gevallen. Overdekt maar in de punt bij de kapitein een open gedeelte, met aan beide kanten een bankje om normaal op te zitten.

Na een poosje varen was daar ineens een gondelier met een bruidje!
Mijn kans voor het perfecte plaatje. Hup, op een bankje staan om iets hoger te komen en schieten, wat een prachtig bruidje!

Mijn engel sprak Nederlands..

Op een zeker moment hoorde ik mensen roepen en schreeuwen “O god no! look out!” niet beseffende dat dit voor mij was… het kwam allemaal niet binnen tot ik hoorde “BUKKEN!”
Daar was mijn engel, ik bedacht mij geen moment en sprong van het bankje.Dit was hooguit 10cm voor een brug die echt te laag was voor mijn hoofd en de boot samen.

Even stil.

Daar zat ik dan op het bankje. De kapitein had ondertussen in de gaten wat er was gebeurt en begon zich te verontschuldigen. Van tien dagen zon was even niets meer te zien op mijn gezicht.
Het bootje voer verder, ik heb mijn engel niet kunnen zien, maar geloof mij… de eerste paar nachten heb ik er wel een beeld van gekregen in mijn slaap.

Het moraal van het verhaal: Niet alles voor de foto 😉